Rok Jubileuszowy 2025
- Szczegóły
- Kategoria: Rok Jubileuszowy 2025
- Odsłon: 363
Przez Zmartwychwstanie Chrystusa Bóg odrodził nas do żywej nadziei (1 P 1, 3).
Kiedy czytamy w Okresie Wielkanocnym biblijne perykopy o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, to na pewno przy takiej lekturze pojawiają się myśli o naszym zmartwychwstaniu i o tym co będzie później oraz co nas czeka: czy będzie nam udzielone oraz dane w nagrodę życie o charakterze ponadczasowym i wiecznotrwałym?
Czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu mamy już za sobą. Był to czas formowania serc oraz duchowa wędrówka poprzez Wieczernik i Kalwarię aż do Grobu Zmartwychwstania Pana. Cała ta wędrówka wielkopostna zawsze dostrzegała na dalekim horyzoncie poranek Wielkanocny i zwycięstwo Mesjasza nad siłami piekła i szatana.
- Szczegóły
- Kategoria: Rok Jubileuszowy 2025
- Odsłon: 471
Krzyż znakiem Mądrości Bożej
Od wielu wieków i pokoleń krzyż jest wpisany w ludzką rzeczywistość. I kiedy popatrzymy na krzyż, to zawsze będzie on nam coś mówił. Będzie nabierał jakiegoś sensu i znaczenia oraz istotnego dla zbawienia pouczenia.
Po pierwsze. Jest to miejsce kaźni i pogardy dla życia ludzkiego bez względu na to, kto tam na nim wisi i jakie są nasze zapatrywania religijne i stan wiary.
Po drugie. Mentalność żydowska, nieobca Jezusowi, uważała takową śmierć za znak hańby i przekleństwa. Starotestamentalna Księga Powtórzonego Prawa jasno stwierdza: złoczyńca powieszony na drzewie jest przeklęty przez Boga: Jeśli ktoś popełni zbrodnię podlegającą karze śmierci, zostanie stracony i powiesisz go na drzewie - trup nie będzie wisiał na drzewie przez noc, lecz tegoż dnia musisz go pogrzebać. Bo wiszący jest przeklęty przez Boga (Pwt 21, 22-23).
Tej narracji judaistycznej o przekleństwie krzyża - w czasach Jezusa - wtórował świat pogański. On to ustami np. Cycerona i Tacyta mówił o krzyżu jako crudelissimum supplicium (tłum. najokrutniejsza egzekucja) lub servile supplicium (tłum. służalcze wykonanie, poniżająca śmierć). Konsekwencją takiego rozumowania śmierci było między innymi to, że poganie zarzucali chrześcijanom, że czczą przestępcę i jego krzyż. Co w konsekwencji prowadziło do tego, że u Greków i Rzymian wiara, że Syn Boży i Mesjasz umarł na krzyżu była uważana za przejaw najwyższej głupoty.
- Szczegóły
- Kategoria: Rok Jubileuszowy 2025
- Odsłon: 512
Wielki Tydzień: dramat męki drogą zbawienia
Niedziela Palmowa w sposób bezpośredni przygotowywuje nas wierzących na dramat Chrystusa. Ten dramat jest drogą przez mękę i śmierć. Mesjasz, Sługa Jahwe, podda grzbiet swój bijącym, nie zasłoni twarzy przed zniewagami i opluciem. Będzie nieczuły na obelgi, a twarz Jego będzie jak głaz i przez to On wstydu nie dozna (zob. Iz 50, 6-7).
Klimat Niedzieli Palmowej takiego dramatu nie zapowiadał. Kiedy Jezus uroczyście wjeżdżał do Jerozolimy, to tłum radujący się wznosił radosne okrzyki: Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach (Łk 19, 38). Atmosfera wiwatującego tłumu w momencie uroczystego wjazdu Króla była przeogromna. Oto Naród Wybrany doczekał się obiecywanego wybawiciela. Ale ta radość jest fałszywa i złowieszcza. Ale ten triumf, hołdy oraz entuzjazm tłumu, za kilka dni zmieni swoje uroczyste oblicze. Pojawi się haniebna męka i śmierć Niewinnego. W godzinę ciemności, tłum pełen hipokryzji... będzie z zadowoleniem oraz z wielkim wrzaskiem domagał się, aby Niewinnego ukrzyżowano. Będą skandować: Strać Go ... Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go! (zob. Łk 23, 21-23).
- Szczegóły
- Kategoria: Rok Jubileuszowy 2025
- Odsłon: 284
Spotkanie: rewizja życia
Okres Wielkiego Postu pobudza wierzącego do dynamicznego spojrzenia na własne postępowanie. To czas, aby dążyć z całych sił do pełnego powstania z martwych i do nagrody jaką Bóg daje w Chrystusie Jezusie (por. Flp 3, 8-14). To sprzyjający czas, aby w sakramencie pokuty dokonać tzw. rewizji życia.
Grzech cudzołóstwa, o którym wspomina Ewangelia (J 8, 1-11), to było i jest poważne wykroczenie przeciwko więzi małżeńskiej. Cudzołóstwo to utrzymywanie przez jednego z małżonków kontaktów cielesnych. To wykazywanie niewłaściwej postawy i podejścia do osoby spoza wspólnoty małżeńskiej. To zdrada węzła małżeńskiego.
W antycznej Grecji przypadki, kiedy mąż zdradzał swoją żonę, nie budziły większego zgorszenia. Obyczaje seksualne antycznych Greków dopuszczały to, że mąż mógł zdradzać własną żonę i najczęściej to czynił, z kobietami posługującymi w jego domu. Natomiast w Rzymie np. kobietę przyłapaną na cudzołóstwie wystawiano nago na publiczny widok i publiczne pohańbienie albo taką niewiastę rozpustną wsadzano na osła i obwożono ją po mieście jako przestrogę wobec innych kobiet.
- Szczegóły
- Kategoria: Rok Jubileuszowy 2025
- Odsłon: 146
Dom: pojednanie z Bogiem
Motyw domu i instytucja rodziny w społeczności ludzkiej istnieją od zarania jej dziejów. Dom i rodzina to są elementarne i pierwsze doświadczenia człowieka przychodzącego na ten świat. Zarówno w kulturze, społeczeństwie czy też w religii, dom jest rozumiany bardzo szeroko, jako rodzina, matka, kraj, ojczyzna, ojcowizna czy też jako moja ziemia. Te terminy leżą u podstaw esencjalnych wartości, do których człowiek szczególnie się przywiązuje.
W Biblii dom był traktowany jak gniazdo chroniące życie prywatne i wspólnota religijna oraz był uważany za miejsce obecności Boga i świętych. Dlatego dom, w mentalności ludzkiej, jest zakorzeniony jako obraz i metafora szczęścia, miłości, poszanowania i starości rodziców. To odwołanie się do dzieciństwa i młodości, ale też i ciepła rodzinnego, które, choć niekiedy poddane próbie poprzez konflikty rodzinne i międzypokoleniowe, to jednak za domem się tęskni i do niego chce się wracać.
- Szczegóły
- Kategoria: Rok Jubileuszowy 2025
- Odsłon: 131
Krzak gorejący: Bóg jest obecny
Bóg ukazujący się człowiekowi w miejscu i czasie to wydarzenie bez precedensu w historii rodzaju ludzkiego. Pragnieniem Jego jest dać się poznać i zakomunikować światu o swojej obecności: «JESTEM, KTÓRY JESTEM»... to jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia (Wj 3, 14). Tak oto Bóg wszedł w dialog z człowiekiem, a historia zbawienia stała się niekończącą się historią dialogu, który trwa.
Pismo Święte przypisuje Bogu Jahwe wiele atrybutów. Jest On Jedyny (Pwt 4, 39; 2 Krn 33, 13), prawdziwy (1 J 5, 20); dający pokój i zbawienie (1 Kor 14, 33). Wreszcie jest On Twórcą i Architektem Domu Izraela (Syr 47, 18; Hbr 11, 10).
